ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
1981.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
პატარა უხეიროს დაღუპვამ სასახლეც საგონებელში ჩააგდო: ერთ ქათამს მაინც მოესწრო ღობეზე გადაფრენა!
Little Ukheiro's fatality gave the palace cause for reflection: at least one hen had managed to fly over the fence!
1982.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
მაგრამ მართლა ქათმები იყვნენ ისინი, ვისაც სასახლე ქათმებად თვლიდა?
But were what the palace considered to be hens really hens?
1983.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
უფრო სწორად, სასახლეში ნათრევს, არც გაუკვირდებოდა, ვიღაც ოხრის ჩიტობანაც მისთვის დაებრალებინათ.
Or rather that since he had been dragged into the palace, he wouldn't be surprised if someone blamed him for this child's game playing at being birds.
1984.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
და თუ სასახლეც კუსას თვალით შეხედავდა ორივეს, არც არჩევანი გაუჭირდებოდა.
And if the palace saw, as Popeye did, that there were two, then there would be no difficulty choosing.
1985.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
- ხე, ხე, ფხიზლდებოდა კი არა, ტოროლა, გაგვეცლებოდა ხოლმე, უფრო მყუდრო ადგილი რომ მოენახა.
-Ha, ha, not really come to his senses, like hell he would: he'd give us the slip and find a cosier place.
1986.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
არა, ფარნაოზი მკვდარი იყო და დამარხვაღა აკლდა, თუკი, რაღა თქმა უნდა, მიწას მაინც აღირსებდნენ.
No, Parnaoz was a dead man, and all that he lacked was a burial, if, of course, he was thought to deserve consigning to the earth.
1987.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
მაგრამ სასახლისათვის მოულოდნელად, პირმოკუმული ხალხი შიშითა და თანაგრძნობით აყოლებდა თვალს ტანჯულ ადამიანს.
But, to the palace's surprise, people's lips were clenched as they watched with fear and sympathy this tortured man.
1988.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
რგოლებში მაჯის სისხო თოკები გამოეტარებინათ და მათი მოდუნებული ბოლოები ყალყზე შემდგარი გველებივით ირხეოდნენ ფარნაოზის თავზე.
Ropes as thick as a wrist had been pulled through the rings and their slack ends swayed over Parnaoz's head like rearing snakes.
1989.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
თითქოს მზე მართლა ფასკუნჯივით დააცხრებოდა კოშკის ძირას გაშოტილ ადამიანს და სამშვიდობოს გაიტაცებდა.
As if the sun really were the phoenix and could bring back to life the man sprawling under the tower wall and snatch him to a place of safety.
1990.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
კედლის ხორკლიან ზედაპირზე გადატყაული ზურგი სველსა და მოშავო კვალს სტოვებდა.
His flayed back left a wet, blackish trace on the wall's rough surface.
1991.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
„რა ახლოს ყოფილა აქედან ჩემი სახლიო“, - გაუკვირდა ფარნაოზს და უნებურად უკან მოიხედა.
"How close my house is to this place!" - Parnaoz wondered, and couldn't help looking back.
1992.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
ის კი არა, ალბათ, ელოდებოდნენ კიდეც, იცოდნენ, უნდა მოსულიყო და ამიტომაც დაესვათ ბავშვი ეზოში.
In fact, they probably expected him to do so, they knew why he had come and had deliberately placed the child in the courtyard.
1993.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
ფარნაოზმაც ხათრი ვეღარ გაუტეხა და პირველი ნაბიჯი ფრთხილად გადადგა, უფრო მკვრივი, საიმედო ადგილი რომ მოეძებნა ფეხის მოსამაგრებლად.
Parnaoz didn't want to disappoint the boy and took a careful first step, looking for a firm and safe a place to put his foot.
1994.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | ფარნაოზი, თავი X
ალაგ ყვაოდა, ალაგ მწიფდა და ალაგ უკვე ნაყოფი ჩამოსდიოდა.
It flowered in some places, ripened fruit in others, and here and there the fruit was already falling off the trees.
1995.
აველუმი | თავი XV
მართლაც ძველი ნაცნობივით ეჭირა თავი - ვითომ არაფერიო, ვითომ საერთოდ აქ არის ჩემი ადგილიო.
In fact he behaved like an old acquaintance — as if it was all fine and this was his place.
1996.
აველუმი | თავი XV
ეგ არის რომ, ქალიშვილზე გაბრაზდა, მისმა უპატივცემულობამ და უყურადღებობამ ატკინა გული.
At most, he was angry with his daughter: her lack of respect or consideration pained him.
1997.
აველუმი | თავი XV
ასე რომ, ქალიშვილის უპატივცემულობითაც და „სტუმრის“ უტიფრობითაც საკმარისზე მეტადაც გახლდათ აღშფოთებული, მაგრამ ეს მაინც არ აძლევდა უფლებას, დაეჩემებინა, მე ვარ მარტო მართალიო.
He was thus considerably hurt by his daughter’s lack of respect and the "visitor’s" rudeness, but still did not have the right to assert that he alone was right.
1998.
აველუმი | თავი XV
უკანონოდ და, ამავე დროს, აშკარად, მოურიდებლად იკავებდა აველუმის ადგილს, როგორც მისი „კანონიერი მემკვიდრე“, როგორც მისი „შემცვლელი“.
He was illicitly, yet brazenly usurping Avelum’s place, as a "legitimate heir", as a "replacement".
1999.
აველუმი | თავი XV
და აი, ისევ აქოშინებული მიუყვება დაუსრულებელ გზას, ერთი ცივილიზაციიდან მეორეში, საუკუნეებზე გადავლით, სიძულვილის უდაბნოში, სიყვარულით დამწვარი გულების ფერფლში, თითქოს არარსებულ, თითქოს გამონაგონ დროსა და გარემოში, უკაცურობის, უგულობის, უგრძნობლობის თოვლით (არადა წელსაც უთოვლო ზამთარია) გადათეთრებულ სივრცეებში.
So here he is again, out of breath, walking an endless road, from one civilisation to another, overcoming centuries, in a desert of hatred, the ash of hearts incinerated by love, through non-existent, apparently imaginary times and places, over spaces whitened by unpopulated, unmerciful, unfeeling snow (yet this year winter was snowless).
2000.
აველუმი | თავი XV
ამიტომაც ებღაუჭება ახლა გვამს და იდაყვებით იშორებს ყველას, ვინც შენაცვლებას უპირებს.
So he furiously clutches the corpse, and elbows aside anyone who tries to take his place.
წინა შემდეგი