ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
2041.
აველუმი | თავი XII
ახლა საკუთარმა წინდაუხედაობამ თუ უნებლიე დაუნდობლობამ კიდევ უფრო შეაწუხა, ვიდრე შვილის შეფარულმა, ბოლომდე ვერ გამორწყულმა გესლმა თუ მრისხანებამ.
Now her own lack of foresight and unintended harshness bothered her more than her daughter’s concealed, only partly discharged venom or anger.
2042.
აველუმი | თავი XII
რაკი სხვა მასალა არ გააჩნდა, ჩვეულებრივი ძაფის სოროს იქსოვდა, ხვრელს, ბუნაგს, პარკუჭს, სადაც თავფეხიანად დაემალებოდა შვილის გამომწვევ ღიმილსაც და ქმრის გაურკვეველ დუმილსაც.
For lack of any other material, she would make out of ordinary thread a hole, crack, den, lair, cocoon, to hide her entire self from her daughter’s provocative smile and her husband’s inscrutable silence.
2043.
აველუმი | თავი XII
უბრალოდ, დარწმუნებული იყო, აველუმსაც ესიამოვნებოდა, თუკი მათ უკაცო ოჯახში მართლა შევიდოდა ნამდვილი, ღირსეული მამაკაცი, რომელსაც, ყველა სიკეთესთან ერთად, ნათურის გამოცვლაც ეცოდინებოდა და საჭირო ადგილზე ლურსმნის მიჭედებაც.
She was simply sure he’d be pleased that their all-female household had been joined by a real proper man able, apart from other benefits, to change a light bulb and to bang in a nail in the right place.
2044.
აველუმი | თავი XII
იმასაც, გაქცეულის მაგიერს, უსახელო ცთომილივით, თუნდაც მხოლოდ მტერ-მოყვარის დასანახად, განუწყვეტლივ უნდა ეტრიალა იმ სიცარიელეში, ვიდრე თანდათანობით, ისევ ოჯახს არ დაემგვანებოდა იქაურობა და ასევე თანდათანობით არ მოიწევდნენ ოჯახური კეთილდღეობის ნაყოფს, ანუ, ყველაფერს, გარდა სიყვარულისა, უფრო სწორად კი, ყველაფერს -სიყვარულის, იგივე არაფრის სანაცვლოდ.
This substitute for the fugitive, like an unnamed planet, though visible only to friends and enemies, had to revolve in empty space until their cohabitation finally took on the semblance of a family and produced the fruit of family wellbeing, anything except love, or, to be more precise, everything to replace love, i.e. nothingness.
2045.
აველუმი | თავი XII
ასე რომ, გარკვეული თვალსაზრისით, ისევ ერთად იყვნენ ისინი და ხან შემოდგომის მზეს ეფიცხებოდნენ გაჭყლეტილი ყურძნის სუნითა და მთვრალი ფუტკრების ბზუილით გაბრუებულ ნაპირზე, ხან კი, იმავე ნაპირიდან ზამთრის მზეზე გაბრწყინებულ დელფინებს უყურებდნენ და ადვილად წასაშლელ კვალს ტოვებდნენ სუბტროპიკულ თოვლზე, ვიდრე გაცელქებული დელფინები უზარმაზარი შავი ბორბლებივით ბრუნავდნენ აქოთქოთებულ წყალში, ნაპირის გასწვრივ, თითქმის იქვე, ერთი ხელის გაწვდენაზე...
Thus, you could say, they were together again, now soaking in the autumn sun on a seashore intoxicated by the smell of crushed grapes and the buzzing of drunken bees, now looking at dolphins lit up by the winter sun, or leaving ephemeral traces in the subtropical snow, while playful dolphins started turning like enormous black wheels in the churned-up water that seemed within arm’s reach of the shore.
2046.
აველუმი | თავი XII
მაგრამ ის სხვა სონია იყო - აველუმისეული, ხსოვნისმიერი, უცვლელი - და არაფერი ესაქმებოდა გამქრალთან, გარდაქმნილთან, რომელიც „უვიტამინო ჩრდილოეთში“ საკუთარ ქმართან იმყოფებოდა ახლა, საკუთარ ოჯახში და, ჩვენში რომ ვთქვათ, არც არაფერი ესაქმებოდა აქ.
But this was a different Sonia, Avelum’s, memorized, unchangeable, and had nothing to do with the vanished, perestroika’d Sonia, who now resided in the "vitamin-less north" with her husband, her own family and, between ourselves, now had nothing to do with this place.
2047.
აველუმი | თავი XII
ის სონია უკვე განთავისუფლებულიყო აველუმისგან, ოღონდ, ყურმოჭრილი მონის მეშვეობით მოეპოვებინა თავისუფლება, რაც საკუთარი მონური ბუნების გამომჟღავნებაა და მეტი არაფერი, მაგრამ ეს სრულებითაც არ შეუშლიდა მომავალში ხელს, კმაყოფილი ყოფილიყო ცხოვრებით, რამდენადაც ცხოვრებით კმაყოფილებაც მონათა ხვედრია.
The old Sonia was now free of Avelum, but had won her freedom thanks to a lackey, which just proved her own lackey’s nature, not that this would stop her enjoying life in the future, since lackeys, too, are destined to enjoy life.
2048.
აველუმი | თავი XII
არადა, ჯერ კიდევ გუშინ, ერთ-ერთი უერთგულესი და უმორჩილესი წევრი გახლდათ იმ ინტელექტუალური ჯოგისა, რომელსაც არარსებული ქმრის მაგივრობის გაწევაც შეეძლო მისთვის და გაქცეული მამისაც.
Yet only yesterday she’d been one of the most loyal and obedient members of this flock of intellectuals, which made up for her lacking a husband and having a runaway father.
2049.
აველუმი | თავი XII
უბრალოდ, ზღვის ნაპირზე იდგა, ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი გაჰყურებდა ზღვას და მთელ დედამიწაზე მარტო მან იცოდა, სონია რომ იყო ზღვის უკაცურ ზედაპირზე შავად მბზინავი ერთადერთი პატარა ლაქა.
He merely stood on the shore and, his hands in his pockets, watched the sea; he was the only person on earth aware that the lonely spot shining black on the deserted surface of the sea was Sonia.
2050.
აველუმი | თავი XII
ჯერ ვერ დაბრუნდებოდა შინ, ჯერ წესიერად არც იყო წასული, ჯერ კედელს აქეთ იდგა ისევ და ვიდრე საბოლოოდ გააღწევდა აქედან, ერთხელ კიდევ უნდა გაეძლო ახალგაზრდა დამწყები ჩეკისტის გამჭოლი მზერისთვის, შუშის ჯიხურში რომ ჩაესვათ ჰომო საპიენსის იშვიათ სახეობასავით, და სხარტად, შეუფერხებლად ეპასუხა იმის შეკითხვებზე, ეღიარებინა, გნებავთ, დაედასტურებინა თავისი ვინაობა, ადგილ-სამყოფლის ზუსტი მისამართი, რა მიზნით (რა უფლებით) ტოვებდა ციხეს და სად (უფრო კი რატომ) მიდიოდა უკეთეს ადგილას.
He couldn’t return yet, for he hadn’t yet left properly, he was still standing this side of the wall and, before he finally escaped, he’d have once more to endure the penetrating gaze of a young, newly recruited KGB man, who was housed, like a rare species of homo sapiens, in a glass booth, and to answer his questions without hesitation, to confess or confirm his identity, exact place of residence, authority or reason for leaving the prison and where (rather, why) he was going to a better place.
2051.
აველუმი | თავი XII
სამწუხაროდ, თითქმის გარდუვალი, დაკანონებული დასასრულია იმ დიადი გრძნობისა, რომლითაც ადამიანი გამოირჩევა ყველა სხვა სულიერი არსებისგან და რომელიც ყველა სხვა სულიერ არსებაზე „დაბლა“ აყენებს მას სწორედ ამ გრძნობის არაპრაქტიკულობის გამო.
This is unfortunately an almost inevitable, legitimate end of that magnificent feeling which distinguishes humans from all other animate creatures and which places them "beneath" all other animate creatures, since this feeling is so impractical.
2052.
აველუმი | თავი XII
სასტუმროს ექიმმა კოვზი ისევ ყავის დაცლილ ფინჯანში ჩააგდო, მაგიდის ნათურა მაგიდაზე დააბრუნა, ხელები გაიფერთხა და თქვა: ლარინგოლოგი არა ვარ, მაგრამ სანაძლეოს დაგიდებ, არაფერი გჭირს, ქრონიკული კატარის მეტიო.
The hotel doctor threw the spoon back into the empty coffee cup, replaced the table lamp, shook his hands and said, "I’m not a laryngologist, but I bet you there’s nothing wrong with you except for chronic catarrh".
2053.
აველუმი | თავი XII
ყოველ შემთხვევაში, აშკარად ცდილობდა თავისი ერთადერთი მოვალეობისათვის თავის არიდებას, რასაც ამდენი ხანი, არათუ უყოყმანოდ და უღალატოდ, თქვენ წარმოიდგინეთ, სიამოვნებითაც ასრულებდა.
At least clearly trying to shirk its sole obligation, which it had for so long met not just constantly and faithfully, but — believe it or not — with alacrity.
2054.
აველუმი | თავი XII
ყველანი საკუთარ ფიქრებსა და შიშებში იყვნენ ჩამყუდროვებულნი და ესეც ესიამოვნა, ესიამოვნა თანამგზავრთა უყურადღებობა და გულგრილობა.
They were all wrapped up in their own thoughts and fears; he was pleased by his fellow-travellers’ lack of attention and indifference.
2055.
აველუმი | თავი XI
ხალხი კი არ დაფიქრდება, კი არ დაეჭვდება, შენ აგიმხედრდება, შენი დაუძინებელი მტერი გახდება და ყველაფერზე წავა, ვერ მოისვენებს, ვიდრე თავად კი არ გარდაიქმნება, შენ არ გარდაგქმნის, შენ არ შეგაცვლევინებს აზრს.
People won’t think and doubt, they’ll rise up against you, become your implacable enemies, go to any lengths, not resting until they remake and reconstruct not themselves, but you, and change your mind.
2056.
აველუმი | თავი XI
ასე რომ, საერთო მღელვარებასა და მოლოდინში ყველას თავისი პატარა ნაკვეთი ჰქონდა შემოღობილი დუმილისა თუ ლაყბობის ღობით და იმ ნაკვეთზე, როგორც სასწორის პინაზე ატევდა თავის სურვილსაც და მიზანსაც, იმედსაც და უიმედობასაც.
Thus, in the general excitement and expectation, each person fenced in his little plot with silence or chat, and placed their desires and aims, hopes and despair on these plots, as if they were one side of a pair of scales.
2057.
აველუმი | თავი XI
თუ უფრო დავაზუსტებთ, საქართველოს ადგილი მისგანვე მოხიბლულთა გულებშია და არა მსოფლიო რუკაზე.
To be more precise, Georgia’s place is not on the map of the world but in the hearts of those who are enchanted with it.
2058.
აველუმი | თავი XI
რამდენად შესაფერი, მისაღები აღმოჩნდებოდი მომავლისთვის, უკვე ფერშეცვლილი და, რაც მთავარია, რა თვალსაზრისით, რა მიმართულებით და რა დონეზე უნდა მომხდარიყო შენი „ფერისცვალება“.
How appropriate, how acceptable you might turn out to be for the future, now that you were transfigured and, above all, from what point of view, in what direction and at what level your "transfiguration" should take place.
2059.
აველუმი | თავი XI
„წმინდა ადგილიდან“ ზღვა ყვავილების გატანისას, ერთი პირობა, ისევ დაიწამლა ხალხი.
When a sea of flowers was cleared from the "holy place", once again people were poisoned.
2060.
აველუმი | თავი XI
მაგალითად, წიგნის მაღაზიები ახლა თავად ყიდულობდნენ წიგნს წიგნის მოყვარულთაგან და მაკულატურად აბარებდნენ სადაც ჯერ არს, სადაც ყოფილი წიგნისგან ტუალეტის ქაღალდი და ხელსახოცი მზადდებოდა, რაც, ჩვენში, რომ ვთქვათ, წიგნზე მეტად სჭირდებოდა მოსახლეობას.
For instance, bookshops now bought books from booklovers and sold them on to the usual place for pulp to make lavatory paper and paper towels, which, between ourselves, the population needed far more than books.
წინა შემდეგი