ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
2161.
აველუმი | თავი II
ამჯერად, კონდუქტორის შავი კიტელი ეცვა.
This time she was wearing a conductress’s black tunic.
2162.
აველუმი | თავი II
ახლაც, რაკი თავად სამუდამოდ მიდიოდა აქედან და არც არავითარი იმედი აღარ არსებობდა აველუმთან შეხვედრისა, ეტყობა, სულგრძელად გადაეწყვიტა მზარდი და პერსპექტიული ახალგაზრდისთვის გადაელოცა მისი თავი.
Now that she was leaving for good and there was no longer any hope of meeting Avelum again, she seemed to have magnanimously decided to replace herself with someone who had youth and future prospects.
2163.
აველუმი | თავი II
ის კი გაოგნებული იჯდა, საკუთარი უნებისყოფობით დათრგუნული და ყველაფერი ეზიზღებოდა - თვითმფრინავიც, რომელიც, მიუხედავად მისი ყოყმანისა, მაინც მიფრინავდა.
While he sat there dazed, crushed by his own lack of willpower, loathing everything — the plane, which despite his hesitation, had taken off.
2164.
აველუმი | თავი II
ჯიბიდან უკვე სანახევროდ ამოღებული საჩუქარი აველუმმა უკანვე ჩაიბრუნა, რადგან მისი გადაცემა, თანაც მათი განშორების აღსანიშნავად, ეკლესიაში უფრო ბუნებრივად მოეჩვენა.
Avelum put back a present which he had half taken out of his pocket, since he thought church would be a more natural place to hand it over, as a farewell gift.
2165.
აველუმი | თავი II
მართალია, თავისი ცხოვრების მნიშვნელოვანი მომენტები იქა აქვს გადატანილი მაგრამ ის ეკლესია არც იქამდე უნახავს აველუმს, არც იმის მერე და ხანდახან სერიოზულადაც ფიქრობდა, დამესიზმრაო.
In fact, it was in Moscow that the most important events of his life had taken place, but Avelum had never seen this church before or since, and he occasionally thought in all seriousness that he must have dreamt it.
2166.
აველუმი | თავი II
იქ, იმ ყრუდ აგუგუნებულ, საკმევლის სუნით გაბრუებულ ეკლესიაში, ღვთისმშობლის ხატთან, მგზნებარედ შეჰფიცა სონიამ (სირბილისგან ჯერ კიდევ უჭირდა სუნთქვა), რომ მის მოლიპულ, ძნელად ფეხმოსაკიდებელ გულში და საერთოდ მის ცხოვრებაში (რასაკვირველია, საწოლის გამოკლებით), ვერავითარი მამაკაცი, განურჩევლად რასისა, ეროვნებისა თუ რწმენისა, ვერასოდეს დაიკავებდა აველუმის ადგილს.
Here, in the church’s muted buzz and stupefying smell of incense, by an icon of the Virgin, Sonia made an ardent vow (she was out of breath from running) that in her slippery, elusive heart and in her life (apart from bed, of course) no man, regardless of race, nationality or faith, would ever take Avelum’s place.
2167.
აველუმი | თავი II
უამინდობის, ანდა სულაც უბენზინობის გამო, თვითმფრინავები არ ფრენდნენ და ღმერთმა იცის, როდის განახლდებოდა საერთოდ ფრენა. გამოცდილებით, დაცდას აზრი არ ჰქონდა.
Because of bad weather, or lack of aviation fuel, there were no planes, and God knows when he could have caught a flight. He knew from experience that it wasn’t worth waiting.
2168.
აველუმი | თავი II
მაინც ივლიდნენ, რაღაციდან რაღაცისკენ, ერთ ადგილას არ იყურყუტებდნენ საკუთარ სიმყრალეში.
Still, they did get from somewhere to somewhere, they weren’t stuck in one place in their own stench.
2169.
აველუმი | თავი II
პირველად, ორივეს ერიდებოდა უნებურად არ მიბრუნებოდა უკვე ათასჯერ ნათქვამს, უფრო სწორად, მათ საერთო უაზრობას, რაც თავისთავად დაბადებულიყო მათივე განუსჯელი, თამამი და თავისუფალი ათწლიანი ურთიერთობის შედეგად.
This was the first time that they both avoided any accidental reference to what had now been said a thousand times, or to their lack of anything to say, which was a consequence of their reckless, carefree and independent relations for ten years.
2170.
აველუმი | თავი II
სონიამ, ანდაზისა არ იყოს, მეფის საყვარლობას მჭედლის ცოლობა არჩია.
Sonia ignored the proverb and chose to be the blacksmith’s wife rather than the king’s mistress.
2171.
აველუმი | თავი II
მართლაც, ის ათიოდე წელიწადი, აველუმთან რომ გაატარა სონიამ, თითქოს თავიდანვე დროებითი, სულის მოსათქმელი „ადგილი“ იყო მხოლოდ, დაახლოებით ისეთივე, როგორიც ზღვაში მოტივტივე ფიცარია გადამფრენი ჩიტებისთვის, საიდანაც დაუნანებლად, და გარკვეული სიხარულითაც კი უნდა წამოფრენილიყო, როგორც კი სუნთქვა დაუმშვიდდებოდა და გზის გაგრძელება შეეძლებოდა.
In fact the ten years or so that Sonia had spent with Avelum had from the very start been only a place of respite, rather like a plank floating in the sea for a migratory bird: the bird would later fly off the plank without regrets, eagerly, even joyfully, as soon as it caught its breath and was able to continue the journey.
2172.
აველუმი | თავი II
ხელმწიფის საყვარლობას მჭედლის ცოლობა სჯობსო - ამბობს ხალხური სიბრძნე.
Being married to a blacksmith is better than being a king’s mistress, says folk wisdom.
2173.
აველუმი | თავი II
იმიტომ კი არ იქცევი ასე, გაბრაზებული რომ ხარ ვიღაცაზე, „საფრთხე“ იგრძენი და ის ვიღაცა გვერდით ვერ დაიგულე, არამედ „საფრთხე“ მოულოდნელად ხსნა რომ აღმოჩნდა შენთვის და, უპირველეს ყოვლისა, იმ გაურკვევლობისა და უპერსპექტივობისგან, რაზედაც ზემოთ ვილაპარაკეთ.
The reason you behave like this is not that you’re angry with someone, or that you’ve sensed "danger" and don’t realise that there is someone by your side, but because "danger" has, above all, offered you an unexpected escape from the lack of clarity or prospects we were discussing.
2174.
აველუმი | თავი II
რასაკვირველია, მნიშვნელობა არა აქვს, ვის ეკუთვნის ლოგინი, მთავარი იმ ლოგინის ადგილსამყოფელია.
Of course, it makes no difference, whose bed it is, the main thing is where the bed was placed.
2175.
აველუმი | თავი II
ძაღლი კი მეცოდება, მაგრამ ვერ ვიტან, თავისი ადგილი რომ არ იცის.
I feel sorry for the dog, but I can’t bear a dog not knowing its place.
2176.
აველუმი | თავი I
მაგრამ ეს მრავალტანჯული და დაუმსახურებლად ათვალწუნებული ჟანრი, ჩემი ღრმა რწმენით, მაინც შეუცვლელია აქამდე, დიახაც რომ, განსაცვიფრებელი ტევადობისა და ამტანობის წყალობით.
But this long-suffering and unfairly disliked genre, I am deeply convinced, is still irreplaceable, all the more so because its capacity and its durability are mind-boggling.
2177.
აველუმი | თავი I
თუ მიპასუხებთ, ჩემს რიგს დაგითმობთ.
If you give me an answer, I’ll let you have my place in the queue.
2178.
აველუმი | თავი I
მაგრამ რაკი უთქვამთ, ცდა ბედის მონახევრეაო, მეც ჩემსას ვცდი, საქვეყნოდ ამოვიბერტყავ გულს, ანუ, საქვეყნოდ მოვეჭიდები ხავსს, რაც ყველა წყალწაღებულის ხვედრია და, იმავე დროს, ახიცაა ყველა წყალწაღებულზე, რადგან შეგნებულად კი არ მიისწრაფვის იმისკენ, რაც შავი დღისთვის წინასწარ დაუგულებია, არამედ ალალბედზე, ბრმად, მისდაუნებურად ებღაუჭება იმას, რაც უკიდურესმა გაჭირვებამ მოალანდა უკანასკნელ წამს.
But as they say, nothing ventured, nothing gained: so I’ll try to bare my heart to all and sundry, or rather, I’ll publicly clutch at straws, the destiny and also the just desserts, of every drowning man, for no drowning man deliberately sought out what he sensed would be a black day for him — he was carelessly, blindly, involuntarily clutching at a last-moment mirage offered by extreme calamity.
2179.
აველუმი | თავი I
აღარავინ გვყავს მიმტევებელი, რადგან უპირველეს ყოვლისა მიმტევებელი მოვიშორეთ თავიდან, შავი თეთრად და ცოდვა მადლად რომ მოგვჩვენებოდა.
We have nobody left to forgive us, because the first thing we did was to get rid of the forgivers, since we took black to be white and sin to be grace.
2180.
აველუმი | თავი I
მაგრამ რაც გვჭირს, ყველაფერი ჩვენს ორბუნებოვნებას რომ დავაბრალოთ მარტო, კიდევ ერთი უსვინდისობა იქნება და მეტი არაფერი.
But our real difficulty, if we are to blame everything on our dual nature, is simply a lack of conscience, nothing else.
წინა შემდეგი