პარალელური კორპუსი

8481.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი I

სასიცოცხლო „პროცესი“ ცვლის უკვდავების ძიებას: ეს ცნება ამაღლებულია, როგორც ფუნდამენტური ნიჰილისტური ღირებულება.

The vital 'process' replaces the search for immortality: this notion is raised up as a fundamental nihilistic value.

8482.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი I

მემკვიდრეობით იღებს რა სიცოცხლისა და აზროვნების გადაჯაჭვულობას, რაც ფაქტობრივად, ქრისტიანული ესქატოლოგიისა და ფილოსოფიის ნაწილიცაა, არენდტი ცდილობს, ისტორია ააჟღეროს გონის დეკონსტრუქციით, რათა დაგვანახოს, რომ სიცოცხლე არ არის საკუთარი თავის თუ თავისთავადი „ღირებულება“, როგორც ამას ჰუმანისტი იდეოლოგები მიიჩნევდნენ.

Having inherited the interlacing of life and thought that is part of Christian eschatology, and of philosophy too, Arendt tries to make History resonate with the deconstruction of the Mind, in order to show us that life is not a 'value' in and of itself, as is believed by humanist ideologies.

8483.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი II

ჩვენი თეორეტიკოსი უთანხმოებას ჭეშმარიტ ისტორიასა და გამოგონილ ამბავს შორის ირიბად აღიარებს და ქალაქის მისეულ, ბერძნულ მოდელში განსაკუთრებულ ღირებულებას ანიჭებს გმირულ საქმეთა უნიკალურობას.

The discordant relation between true history and invented story is implicitly recognized, and our theoretician first places special value on the uniqueness of heroic exploits in her Greek models of the City.

8484.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი II

ეს არის დასრულება, რომელიც ხდება გახსენების საშუალებით, რომლის გარეშეც მოსაყოლი არაფერი იქნებოდა.

This is a completion that takes place through evoked memory, without which there is nothing to tell.

8485.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი II

მაგრამ მხოლოდ და მხოლოდ პლატონური დიალოგისა და ადგილის გადანაცვლების, და არავითარ შემთხვევაში ვოლტერისეული დაცინვის თუ კარიკატურული გამასხარავების მნიშვნელობით.

But indeed in the Platonic sense of a dialogue and a displacement, and in no way a Voltairian mocking or with the devalorization of a caricature.

8486.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი II

შენიშნავს რა, რომ არა მხოლოდ სიტყვები, არამედ ყველაზე უფრო მეტად გრამატიკა მოიკოჭლებს, დაიტიოს ყოფიერება თავის ყოფნაში, ჰაიდეგერი დარწმუნებულია, რომ მხოლოდ „ცნებათა კომპლექსურობასა“ და „გამოსახულებათა სიმყარეში“ შეიძლება ნუგეშის პოვნა.

Having noted that not only words but, above all, grammar lacks the ability to grasp being in its Being, Heidegger believes that only the 'complexity of concepts' and the 'firmness of expression' can be the remedy.

8487.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი III

ისააკ დინესენი, იგივე კარენ ბლიქსენი – ერთ-ერთ იშვიათ ქალთაგანი, ნატალი საროტთან და როზა ლუქსემბურგთან ერთად, რომელთაც არენდტი ხსენების ღირსად მიიჩნევს – აგვირგვინებენ არენდტის თანამედროვე მწერალთა პანთეონს.

Isak Dinesen, alias Karen Blixen, one of the rare women - with Natalie Sarraute and Rosa Luxemburg - to be granted grace by Arendt during her 'black times' complete the Arendtian pantheon of contemporary writers of fiction.

8488.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი III

მაგრამ დაწყვილება გამართლებულია მაშინ, როცა არენდტი ხაზს უსვამს ისააკ დენისენის აზროვნების არსს, რომელსაც ის იზიარებს კიდეც: „წარმოსახვაში სიცოცხლის განმეორების გარეშე ვერასოდეს იქნები სრულად ცოცხალი; „წარმოსახვის ნაკლებობა“ ხელს უშლის ადამიანებს, ,იარსებონ’.

But the twinning is justified when Arendt emphasizes this essence of the thought of Isaak Dinesen, which she shares: 'Without repeating life in imagination you can never be fully alive, "lack of imagination" prevents people from "existing".

8489.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი III

„ფარისევლობისათვის ნიღბის ჩამოხსნის სურვილს, რომელიც ასე ძლიერი იყო ელიტებში, მისი თქმით, დაემატა კიდევ „ლიბერალთა ფილოსემიტიზმის სიძულვილი“: ამისგან მავანს შეეძლო შეექმნა „ფიქციური სამყარო“, ჩვეული უფესვებო მასებისათვის და განპირობებული „რეალობის გრძნობის უკმარისობით“ ელიტის მხრიდან.

To the 'desire for the unmasking of hypocrisy that was irresistible among the elite, there was added, she says, an 'aversion against the philosemitism of the liberals': from this one can create a 'fictitious world' common to the rootless masses and caused by 'a lack of a sense of reality' on the part of the elite.

8490.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი III

თითოეული სიტყვა, რომელიც არ არის ყოველდღიური კლიშე, ხდება „იარაღი“ იმ დროს, როცა ოჯახი და საზოგადოება გაიყოფიან და იძირებიან იმ „ისინი“-ს უსაზრისობაში, რომელთაგან ყველაზე უმნიშვნელოც სხვა არავინაა, თუ არა თვითაღიარებული „ინტელექტუალი'.

Each word becoming a 'weapon' when it is not commonplace or cliché, while the family and society come apart and sink into the inanities of those 'they' of whom the most insignificant are none other than self-appointed 'intellectuals'.

8491.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი IV

ის ერთმანეთში ურევდა ფენომენსა და ლოგოსს და ადგილს არ ტოვებდა არანაირი სხვა განწყობისათვის, გარდა შიშისა, რომელიც სიმპტომატურია წმინდა არაშინაურულობისათვის, იმ რადიკალური მიტოვებული მარტოობისა, რომელიც მომდინარეობს სამყაროში გადაგდებულებიდან.

It fused phenomenon and logos, and left no place for any other disposition than that of the anguish that is symptomatic of pure foreignness (Unheimlich), that radical forsaken aloneness that follows from being thrown into the world.

8492.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი IV

მის თეორიაში „ვინ“-ის სიჭარბე ანაცვლებს ენიგმატურ „არსს“.

The excess of the 'who' replaces, in her theory, this enigmatic 'essence'.

8493.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი IV

არ კმაყოფილდება რა აპოლიტიკურობით, არენდტისეული სხეული დაინახება, როგორც ზოგად კანონზომიერებას დამორჩილებული არსება: საჭიროების შემთხვევაში დამატებითი არგუმენტი, რაც მას „ვინ“-ის ანტიპოდად წარმოაჩენდა.

Not content with being apolitical, the Arendtian body is also seen as being of the general order: a supplementary argument, if one were needed, that places it at the antipodes of the 'who'.

8494.

ჰანა არენდტი: სიცოცხლე ნარატივია | თავი IV

ამ პროექტის მასშტაბი მოითხოვს ჩვენს პატივისცემას იმდენად, რომ უსამართლობა იქნებოდა მისი ავტორისთვის მოგვეკითხა, რისი განხორციელებისას განიცადა მან მარცხი, ან რა იყო მიზეზი ამ ნაკლისა, ან იმ სიფრთხილისა.

The scope of this project demands our respect, so much so that it would be unjust to ask its author what she failed to accomplish, or the reason for that lack, or for that caution.

8495.