ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
1561.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
ამ ბიჭებში იყო ის ძალა, რომელიც თვითონ არ ჰქონდა, მაგრამ მოაჯირივით სჭირდებოდა, ბავშვობის უკანასკნელ საფეხურზე შემდგარსა და სიმაღლისა და სიახლის შეგრძნებით თავბრუდახვეულს.
These lads had the strength she lacked, but which she needed, like railings, as she stood on the last rung of the ladder of youth, made dizzy by the height and unfamiliarity.
1562.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
შემოსვლით კი არ შემოვიდოდა, თითქოს ისიც გრძნობდა, შვილები რომ გაზრდილიყვნენ და ადგილიც აღარ დარჩენილიყო მისთვის. ამასვე ადასტურებდა მისი დაღლილი და მავედრებელი ხმაც.
She hesitated to enter, as if feeling that now the sons were adults there was no place for her, as her tired and pleading voice confirmed.
1563.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
აფრასიონი ისე შეზარა მისი შვილების უდარდელობამ, ვეღარ მოითმინა და უთხრა: „მამათქვენი მოკვდებაო“.
Absyrtus was so horrified by Phrixos's sons' lack of concern that he couldn't refrain from telling them: "Your father is going to die".
1564.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
შავ-წითელი ღრუბლები ბოლქვა-ბოლქვა გროვდებოდნენ დასალიერზე.
Fluffy black and red clouds were piling up on the horizon.
1565.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
მედეამ ჯერ მხოლოდ შავი ლანდი გაარჩია, რადგან ზღვიდან ამოსული კაცი ჩამავალ მზეს ზურგით აეფარა.
So far Medea could only make out a black outline, because the man coming from the sea had the setting sun behind him.
1566.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
მედეამ თვალები დახუჭა და ისე გააჟრჟოლა, თითქოს უცებ შიშველ ტანზე ლეღვის ხაოიანი ფოთოლი ჩამოუსვესო.
Medea shut her eyes and shuddered as if a rough fig leaf had been placed on her naked body.
1567.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
მაგრამ ქვები ფესვებიანად ამოდიოდნენ ფოსოებიდან და მასთან ერთად მიფრინავდნენ.
But the stones uprooted themselves from their resting places and flew up as she flew.
1568.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
სასახლეს თავზარი დაეცა, რა მოელანდაო, მაგრამ შეპასუხებას ვინ გაუბედავდა.
The palace was horrified: what had come over him? But who would have dared to question him?
1569.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
სასახლეში ძველებურად წელგამართული შევიდა, მსახურს კვარი გამოგლიჯა და მძინარე ცოლს ასე გაჩირაღდნებული დაადგა თავზე.
He went back into the palace, his head held high as before, snatched a wood torch from a servant and, in its bright light, stood over his sleeping wife.
1570.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
თითქოს იმ ეზო-ყურეში, რომელიც ქარისას საკუთარი რწმენით, სიამაყითა და სიყვარულით შემოეღობა, მის გარდა მართლა არავისთვის არ იყო ადგილი, არც ქმრისთვის და არც შვილებისთვის.
As if there was really no place for anyone, either husband or sons, other than her in this enclosure which she had made with her own faith, pride and love.
1571.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
მას შეცდომის მომხიბვლელობა აინტერესებდა და არა მისი ფესვები, რაც თავიდანვე ღრმად ჩამალულიყო სულსწრაფობისა და წინდაუხედაობის მიწაში.
She was interested in the enchantment of the mistake, not its causes, which were deeply and secretly rooted in her impatience and lack of foresight.
1572.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
გონება ერთადერთი ადგილი იყო, სადაც კვლავ შეეძლო ყოფილიყო მართალიცა და მშვენიერიც.
Her mind was the only place where she could once again be in the right and beautiful.
1573.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
თუმცა სხვამ თუ არა, თვითონ ხომ იცოდა, რა კუპრი დუღდა და გადმოდუღდა მის გულში.
Although she knew as well as anyone the black pitch seething and boiling over in his heart.
1574.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
სასახლე კი სიხარულით ფეხზე ვეღარ იდგა.
But the palace was out of its mind with joy.
1575.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
ამიტომაც ჭრიდა ყურს, ამიტომაც იქცევდა ყურადღებას: მას ახალშობილის სიბრმავე აკლდა.
So it sounded wrong and made people take notice: it lacked only the blindness of a newborn baby.
1576.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
რა იცოდნენ მაშინ ფრიქსეს ვაჟებმა, რომ პაპისეული სახლი ერთადერთი, ნამდვილად მათი სახლი იყო, რომლის მაგივრობას ვერ გასწევდა ვერც ერთი სხვა სახლი.
What Phrixos's sons then knew was that their grandfather's house was their only real home, which no other home could ever replace.
1577.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
აიეტმა ყველაფერი ყურადღებით მოისმინა, მერე თავი ასწია, ჰაერი ხმაურით დაყნოსა, ცხენივით, და თქვა: ჩემს სასახლეში ღალატის სუნი ტრიალებსო.
Æëtes listened carefully to everything, then raised his head, noisily sniffed the air like a horse, and said, "There's a smell of treason in my palace".
1578.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
ადვილი შესაძლებელია, ახლა აიეტის ხალხისათვის გაეწიათ მეგზურობა, მიესწავლებინათ მათი ადგილსამყოფელი და მაშინ...
The sons might end up as guides to Æëtes's men and reveal their hiding place, and then…
1579.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
არც სანთლის თასმა შეუხსნია ვინმეს, თითქოს მზად უნდა ყოფილიყვნენ გასაქცევად.
Nobody even undid his sandal laces, as if they had to be ready to flee.
1580.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი IV
მეთაურის ჩურჩულმა ოდნავ მიყუჩებული შიში ისევ გამოაფხიზლა და ყველამ უნებურად იმ ადგილს მიაშურა, საიდანაც ეს უსიამო ჩურჩული მოესმათ.
The captain's whisper reawoke the fear which had abated and they all rushed automatically to the place where the unpleasant whisper seemed to come from.
წინა შემდეგი