ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
2021.
აველუმი | თავი XIII
მის ცხენს ჯერჯერობით არ სჭირდებოდა მეხუთე ფეხის მომატება - ისედაც უძლებდა მეფურ სიმძიმეს უბრწყინვალესი მხედრისა, რომლის სიცოცხლეშიც აქაურობა ყველაზე აყროლებულ ადგილადაც ითვლებოდა საფრანგეთის სამეფოში, რადგან მთელი ამოდენა სასახლე, მეფიან-მსახურიანად, საჭიროების ჟამს, ამ დიდებული შენობის კედლებთან კუნცხდებოდა, შარვალჩახდილი თუ კაბაწამოხდილი.
So far his horse didn’t need an additional fifth leg: it could take the royal weight of its most radiant rider, in whose lifetime this district was reckoned the most foul-smelling place in the kingdom of France, for the whole palace, king and servants squatted down by the walls of this magnificent building to relieve themselves, their trousers down or their skirts hitched up.
2022.
აველუმი | თავი XIII
შორეული ქვეყნების ელჩებს განავლის მძაფრი სურნელება რომ ეცემოდათ ცხვირში (დიდი ხნით ადრე, თავად სასახლის გამოჩენამდე) - მოვსულვართო - შვებით ამოისუნთქავდნენ ხოლმე.
When ambassadors from distant lands scented the sharp smell of faeces (long before the palace came into view), they would breathe a sigh of relief, ‘We’ve arrived!’
2023.
აველუმი | თავი XIII
ახლა კი სასახლის თითქმის ყველა კართან იმსიგრძე რიგები იდგა, მოცდას აზრი არ ჰქონდა.
Now, however, there was such a long queue outside almost every entrance to the palace, that there was no point hanging about.
2024.
აველუმი | თავი XIII
მაგალითად, ერთი მაღაზიიდან გამოსული მეორეში შედიოდა, მისთვის საჭირო ნივთისა თუ საქონლის შესარჩევად და შესაძენად, რის გამოც, უნდოდა თუ არა, მაინც აუცილებლად უხდებოდა ქალაქის ერთი უბნიდან მეორეში გადასვლა, ხან ფეხით, ხან მანქანით, ხან ავტობუსით და ხან მეტროთი, ხოლო, ერთი ადგილიდან მეორეზე გადასულს, გზადაგზა, თუნდაც მხოლოდ სულის ჩასაბრუნებლად, ქარის ამოსაღებად - ერთი წუთით ჩამოჯდომა რომელიმე პატარა რესტორნის ჭრაჭუნა სკამზე და ცივი ლუდისა თუ გამდნარი გიშერივით ღვინის მოწრუპვა.
For instance, he went from shop to shop to choose and get something he needed, so that he ended up, willy-nilly, having to go from one arondissement to another, by foot, by car, by bus, on the metro, and, en route, if only to get his breath back and rest after each journey, he had to sit for a while on the creaky chair of a small bistro and have a cold beer or a glass of jet-black wine.
2025.
აველუმი | თავი XIII
გასცდნენ თუ არა ვერსალის საჯინიბოებს (მათი შესადარი, სასახლეც არ ღირსებია ბევრ ქვეყანას), ტრიანონიც გამოჩნდა.
They’d hardly passed the Versailles stables (many countries have never had palaces to compare with those stables) when the Trianon came into sight.
2026.
აველუმი | თავი XIII
მაგრამ აველუმი ასეთმა ახლო მანძილმა კი არ გააკვირვა (თუმცა, დარწმუნებული იყო, უფრო დიდხანს მოუწევდა მანქანაში ჯდომა, რაც გულახდილად რომ ვთქვათ, ბევრად ერჩია ისტორიული ძეგლების თვალიერებას), არამედ, მაშინვე რომ იშოვეს მანქანის დასაყენებელი ადგილი.
But Avelum was amazed not by the short distance (although he was sure they’d be in the car longer, which, frankly, he much preferred to looking at historic monuments), but by their immediately finding a parking place.
2027.
აველუმი | თავი XIII
სასახლის ბაღში ზაფხულის სურნელოვანი შუადღე ჩამყუდროვებულიყო.
The palace gardens bathed in a cosy summer-scented noon.
2028.
აველუმი | თავი XIII
ეს კი ყველაზე კარგად აველუმმა იცოდა და, სხვათა შორის, იმიტომაც იჯდა ახლა აქ, ცოდვის, დანაშაულის, თუნდაც შეცდომის მოსანანიებლად და არა ტურისტული ცნობისმოყვარეობის დასაკმაყოფილებლად, საქვეყნოდ ცნობილ სასახლეში, სადაც ჯერ კიდევ ეჩვენება ყურს სეფექალების გულამოღებული, გრძელი, წელში გამოყვანილი კაბების შარიშური, ხოლო თვალს - ოქროსფრად გაბრწყინებული მათი შიშველი მხრები, მათი მაღალი ყელ-კისერი და მათ ნაზ, დრეკად ხელებში უზარმაზარ აფრიკულ პეპლებივით აფარფატებული მარაოები.
Avelum was more aware of this than anyone: that was one reason why he was sitting here now, repenting his sins, his crimes, even his mistakes, instead of satisfying his tourist’s curiosity in a world-famous palace, where you could still hear the rustle of the court ladies’ long, tightwaisted dresses with their deep décolletage, and you could imagine their bare shoulders, shining like gold, their long necks and the quivering fans, like enormous African butterflies, in their soft, supple hands.
2029.
აველუმი | თავი XIII
არა მარტო იმიტომ, მართლა რომ უჭირდა ლუკმის ჩაყლაპვა, არამედ რაღაცნაირად უპატრონოდ, დაუცველად, გამოქცეულად თუ გამოძევებულად რომ გრძნობდა თავს სამშვიდობოზე.
Not just because he still found swallowing food difficult, but because in this place of safety he felt somehow like an untended, unprotected refugee or deportee.
2030.
აველუმი | თავი XIII
დღესასწაულისა რა მოგახსენოთ, სასამართლოს განწყობა კი ნამდვილად სუფევს ტრიანონის ბაღში, აყვავებული ცაცხვების სუნით დაბანგულ ჰაერში.
A spirit of judgement, if not of celebration, certainly reigned in the palace garden’s air, saturated with the scent of lime blossom.
2031.
აველუმი | თავი XIII
მართლაც ვის რა დაუშავდებოდა, თუკი აველუმი ერთხელ კიდევ იჯდებოდა მანქანაში ფრანსუაზას გვერდით, ჭიპამდე პერანგგაღეღილი, და თუკი მისი კმაყოფილად მომღიმარი და მაინც ძველ სამარხში ნაპოვნი დოქივით ათასნაირად დაბზარული სახე ერთხელ კიდევ აირეკლებოდა ფრანსუაზას მზის სათვალის დაბინდულ შუშებში.
Who’d be harmed, if Avelum took another car trip side by side with Françoise, his shirt open to his navel and his contented smiling face, like a pitcher found in an ancient burial site and cracked in a thousand places, were reflected once more in the darkened lenses of Françoise sunglasses.
2032.
აველუმი | თავი XIII
თუმცა, იმ ადგილას მაინც შესამჩნევად გამოშავდა ქვა.
Even so, a patch of the stonework stayed blackened.
2033.
აველუმი | თავი XIII
საერთოდაც, ალბათ მთელს დედამიწაზე, მარტო მათ თუ შეეძლოთ რაიმე აზრის გამოტანა ნათქვამიდანაც და მოსმენილიდანაც, რაც ჩვეულებრივი აბდაუბდა, აბრაკადაბრა იქნებოდა და მეტი არაფერი ნებისმიერი მესამე ადამიანისათვის, განსაკუთრებით კი აქ, ტრიანონის სასახლეში, სადაც ვინ იცის, საიდან არ ჩამოსული ტურისტები, ბედნიერებისაგან სახეგაცისკროვნებულნი, საქმიანად გაფაციცებულნი და ეშმაკურად მომღიმარნი (განსაკუთრებით აზიელები), დაჰყვებოდნენ კუდში თავიანთ გიდებს პიკანტური ჩვენებებით გამოვსებულ ტალანებსა თუ ცაცხვის ყვავილით მოფენილ ბილიკებზე.
Probably they were the only people on earth who could make sense of what was being said and heard: to anyone else it might seem nothing but nonsense and hocus-pocus, especially here in the Trianon palace, where tourists from all over the world, radiantly happy, bustling sensibly, smiling cunningly (especially the Asians), trailed after their guides down corridors packed with intriguing phantoms and paths strewn with lime blossom.
2034.
აველუმი | თავი XIII
ასე იოლად ვერ მიატოვებდა იქაურობას, რადგან ის იყო ერთადერთი ადგილი, სადაც შეიძლებოდა შეხვედროდა აველუმს, სადაც უაველუმოდაც უნდა ეცხოვრა, იმედი რომ არ მოშლოდა მისი ნახვისა, იქამდე უნდა ეცხოვრა, ვიდრე შესძლებდა, ვიდრე გააჩერებდნენ.
It wasn’t so easy for her to leave the only place where she might meet him, where she had to live without him, so as to preserve the hope of seeing him, of living: she had to stay as long as she could, as long as she was detained there.
2035.
აველუმი | თავი XIII
ნებისმიერი მოუზომავი სიტყვა, მისგან თუ აველუმისგან ნათქვამი, შეიძლებოდა ორივესთვის ერთნაირად საბედისწერო აღმოჩენილიყო, თუკი შეგნებულად არ ესწრაფვოდნენ გათიშვას, განშორებას, ლამის ოცდახუთწლიანი სიყვარულისთვის წერტილის დასმას, მაინცდამაინც აქ, ფარშევანგის ფერებითა და სიყვარულის მარადიული ოხვრით დაბანგულ სასახლეში.
One careless word from her or Avelum could now jeopardise both, if they didn’t make a deliberate effort to part, to separate, to draw a line under almost twenty-five years of love here in a palace intoxicated by peacock colours and unending amorous sighs.
2036.
აველუმი | თავი XIII
რაც მთავარია, ისიც იმ სამყაროს ნაწილი იყო, რომელსაც ავად თუ კარგად, ახლა აველუმი წარმოადგენდა ტრიანონის სასახლეში.
Above all, she was part of a world which Avelum was now imagining, badly or well, in the Trianon palace.
2037.
აველუმი | თავი XIII
სხვათა შორის, ერთი ჩემი დიდი წინაპარი სწორედ აქედან გამოაპანღურეს შენმა დიდმა წინაპრებმა, არა, ცოტა უფრო ზემოდან, მთავარი სასახლიდან, ვერსალიდან.
By the way, one of my great ancestors was chucked out of here by your great ancestors; not exactly from here, but from Versailles palace, a bit higher up.
2038.
აველუმი | თავი XIII
გთხოვ, ძალიან გთხოვ - შეევედრა ფრანსუაზა და ახლა იმან დაადო მუხლზე ხელი.
"Please, I beg you", she pleaded: now she placed her hand on his knee.
2039.
აველუმი | თავი XIII
მერე, ორმაგი ხიდით, მეორე ნაპირზე გადავიდნენ და ბუკინისტს გამოელაპარაკნენ, ძალიან რომ ჩამოგავდა რაღაცით ერთ-ერთ იმ თოლიათაგანს (გრძელი, წვეტიანი ცხვირით? ვიწრო, დაქანებული შუბლით? თუ ნაბადივით მხრებზე მოგდებული ველვეტის გაქექილი პიჯაკით?), სენის ორივე მხარეს ქვის მოაჯირებზე რომ ისხდნენ მოწყენილნი, სივრცისა და საკვების სიმცირის გამო, თუ პირიქით, თევზით გამძღარნი და ფრენით დაქანცულნი.
Then they crossed to the other bank over a double bridge, talked to a second-hand book dealer, who was somehow very reminiscent (was it his long sharp nose? his narrow curved brow? the worn velvet jacket thrown over his shoulders?) of one of those seagulls which, downcast by the lack of space and food or, on the contrary, sated with fish and tired of flying, were sitting on the stone parapets on either bank of the Seine.
2040.
აველუმი | თავი XII
თითქოს მართლა ცდილობდა ზუსტად გაეხსენებინა ეს ღირსშესანიშნავი დღე.
She seemed to try hard to place that memorable day.
წინა შემდეგი