ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
4581.
ქვიან სანაპიროზე | თავი III
ვერ წარმოიდგენდა, სიყვარული ასეთი მძაფრი დუმილის ფონზე თუ ჩაივლიდა.
It had never occurred to her that the love would take place in such intense and silence.
4582.
ქვიან სანაპიროზე | თავი IV
შვრიის ფაფა, ზეთისხილი, შავი წიწაკა, პურის ნაჭერი კარაქის გარეშე, ქაფშია, ნახევრად უმი ბატკანი, ნებისმიერი სახეობის ყველი, გარდა ჩედერისა, რატატუი, ბუიაბე, უკარტოფილო კერძები და ყველაზე უჩვეულო: მოვარდისფრო ტარამასალატა, თევზის არომატით.
Muesli, olives, fresh black pepper, bread without butter, an chovies, undercooked lamb, any kind of cheese that was not cheddar, ratatouille, bouillabaisse, entire meals without potatoes, and, most challenging of all, a fishy pink paste, tarama salata.
4583.
ქვიან სანაპიროზე | თავი IV
მოსწონდა სახლში მამაზე ადრე გაღვიძება და ჩიტების ჭიკჭიკის ფონზე ლიმონის ორღობეში სეირნობა, თითქოს იქაურობის ბატონ-პატრონი იყო.
He liked to leave the home in the early morning, before even his father was awake, and saunter through the noise of birdsong down the lime-tree avenue to the grounds as if he owned the place.
4584.
ქვიან სანაპიროზე | თავი IV
ნახეს გულყვითელა და მწვანე ნიბლია, შევარდენი კი ქლიავის ტოტზე ჩამოჯდა.
They saw a yellowhammer, a green finch, and then a sparrowhawk flashed by a blackthorn tree.
4585.
ქვიან სანაპიროზე | თავი IV
გოგონას თმაში შავი ხავერდით ბაფთა ჰქონდა დაბნეული, შავი ჯინსი და სპორტული ფეხსაცმელი ეცვა, და თეთრი პერანგი, რომლის საღილეზე გაქუცული ბაბუაწვერა დაებნია.
She had tied back her hair with a scrap of black velvet, she wore black jeans and plimsolls, and a white shirt, through a buttonhole of which she had threaded a rakish dandelion.
4586.
ქვიან სანაპიროზე | თავი V
ეს შაშვია.
It’s a blackbird.
4587.
ქვიან სანაპიროზე | თავი V
კამდენ თაუნიდან გაქცეულს დიდებულ თავშესაფრად ეჩვენებოდა; ოთხმოცდაათიანებში კი სამუდამოდ იქ დაფუძნდა.
Initially he used the place as a bolt-hole from Camden Town, and then in the nineties he moved there to live alone.
4588.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
ზრდილობიანი გულგრილობა! თითქოს იგრძნო, როგორ მინდოდა გავთამაშებოდი და თავაზიანად მომიშორა.
Polite indifference, as if he’d spotted my misplaced zeal to play up to him and was summarily pushing me away.
4589.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
ხმელთაშუა ზღვის ფიჭვზე შემომჯდარი მარტოხელა შაშვის გალობა ჭრიჭინების ხმაურმა გადაფარა.
A lonely blackbird, sitting in a Mediterranean pine, sang a few notes that were immediately drowned out by the rattle of the cicadas.
4590.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
– ზამთარში აქაურობა ბნელი და ნაცრისფერი ხდება.
Actually, in the winter the place gets very gray and dark.
4591.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
ის დღე, ტკივილი, წვა; უცხო სხეულის მღელვარება; უდიდესი სიამოვნების ცდუნება, რომელიც თითებს შორის დაგირბის; ადამიანებს შორის ფათური, რომელთა სულის ამოცნობაც ეჭვებში გაგდებს, მაგრამ არ გინდა დაკარგო; სასოწარკვეთილი ოინები, იმას რომ მოუწყობ, ვინც ასე გწყურია და გინდა მოსწონდე; კედლები, რომლებიც მე და სამყაროს შორის წამოჭიმულ უამრავ სიფრიფანა, სრიალა კარს მივუწყვე; სურვილი, ამოხსნა გაუშიფრავი გამოცანა... ეს ყველაფერი ჩემს ცხოვრებაში იმ ზაფხულს დაიწყო, როცა ჩვენს სახლს ოლივერი ესტუმრა.
Today, the pain, the stoking, the thrill of someone new, the promise of so much bliss hovering a fingertip away, the fumbling around people I might misread and don’t want to lose and must second-guess at every turn, the desperate cunning I bring to everyone I want and crave to be wanted by, the screens I put up as though between me and the world there were not just one but layers of rice-paper sliding doors, the urge to scramble and unscramble what was never really coded in the first place—all these started the summer Oliver came into our house.
4592.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
მომწონდა, როცა ერთმანეთს ფეხს ავუწყობდით, მიწას ერთდროულად ვეხებოდით და ქვიშიან სანაპიროზე ნაკვალევს ვტოვებდით, გულში კი ვოცნებობდი, საღამოს საიდუმლოდ დავბრუნებულიყავი და ფეხისგულით იმ ადგილს შევხებოდი, სადაც მისმა მარცხენამ კვალი დატოვა.
I liked it when our feet were aligned, left with left, and struck the ground at the same time, leaving footprints on the shore that I wished to return to and, in secret, place my foot where his had left its mark.
4593.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
იფიქრებდით, ძალით აკეთებსო; მიახლოვდებოდა, უფრო ახლოს მოდიოდა, მერე კი მეგობრობის ყველა გამოვლინებას აქარწყლებდა.
It was almost as though he were doing it on purpose; feeding me slack, and more slack, and then yanking away any semblance of fellowship.
4594.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
თავი მოვიტყუე, ძილს მივეცი, ვფიქრობდი ეს არ... ვერ... ნუ იქნებამეთქი ზმანება, რადგან სიტყვები, თვალდახუჭულს რომ დამირბოდა გონებაში, ასეთი იყო: აი, ეს არის შინ დაბრუნება, ტროელებსა და ლესტრიგონებთან შერკინების შემდეგ სახლის ზღურბლზე გადაბიჯება; იმ ადგილას, სადაც ყველა შენნაირია, სადაც გიცნობენ, სადაც გხვდებიან...
I feigned to be fast asleep, thinking, This is not, cannot, had better not be a dream, because the words that came to me, as I pressed my eyes shut, were, This is like coming home, like coming home after years away among Trojans and Lestrygonians, like coming home to a place where everyone is like you, where people know, they just know;
4595.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
შინ დაბრუნება, როცა ყველაფერი თავის ადგილზე დგება და ნაღვლიანად აღმოაჩენ, რომ ორი ათწლეულის განმავლობაში უაზროდ ცელქობდი მხოლოდ.
Coming home as when everything falls into place and you suddenly realize that for seventeen years all you’d been doing was fiddling with the wrong combination.
4596.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
მოულოდნელმა ჟესტმა ისე დამაბნია, მისი შეხებისგან სასწრაფოდ გავითავისუფლე თავი, თორემ წამიც და ისე მოვეშვებოდი, როგორც პაწაწინა ხის სათამაშო, რომელიც მოსამართ ძაფებზე შეხებისას ეცემა.
But I was so spellbound that I wrenched myself free from his touch, because a moment longer and I would have slackened like one of those tiny wooden toys whose gimp-legged body collapses as soon as the mainsprings are touched.
4597.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
მაგრამ ყველაზე მეტად მისი ოქროს ყელსაბამი, დავითის ვარსკვლავი და ოქროს მედუზა მიზიდავდა, რომელიც მარწმუნებდა, რომ მასში რაღაც უფრო მეტი იმალებოდა, ვიდრე მინდოდა. სხვა ყველაფერი შეთქმულებივით ერთმანეთს გვაშორებდა, ეს პატარა დეტალი კი ჩვენს განსხვავებულ ბუნებას არ ემორჩილებოდა.
But it was the gold necklace and the Star of David with a golden mezuzah on his neck that told me here was something more compelling than anything I wanted from him, for it bound us and reminded me that, while everything else conspired to make us the two most dissimilar beings, this at least transcended all differences.
4598.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
ეს გახლდათ ადამიანი, რომელსაც არაფერი აკლდა.
Here was someone who lacked for nothing.
4599.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
იქვე წამოწოლილი ოლივერი წამოხტა, ჭიქა აიღო და მაგიდაზე, ჩემს ფურცლებთან ახლოს დადო.
Oliver, who was close by, got up, picked it up, and placed it, not just on the table, but right next to my pages.
4600.
შენი სახელი დამიძახე | ნაწილი I
ლურჯი: საღამოს აივნიდან ჩემს ოთახში რომ შემოიპარა, მხარი რომ დამიზილა, ან სათვალე რომ მომხსნა და გვერდით დამიდო...
Blue: the afternoon he stepped into my room from the balcony, the day he massaged my shoulder, or when he picked up my glass and placed it right next to me.
წინა შემდეგი