ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
4161.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
ესენი იყო ევროპული კულტურის ოაზისებად რუსულგლეხური უდაბნოს წიაღში, ხოლო მათი არქიტექტურა, მათი ნახატები, წიგნები, ყმების ორკესტრები და ოპერები, დეკორატიული ბაღები რუსული საზოგადოების საგანმანათლებლო დანიშნულებასაც ითავსებდა.
It was an oasis of European culture in the desert of the Russian peasant soil, and its architecture, its paintings and its books, its serf orchestras and operas, its landscaped parks and model farms, were meant to serve as a means of public enlightenment.
4162.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
ღია საზაფხულო ამფითეატრი და 150-ადგილიანი შიდა თეატრი. მისი სცენა იმდენად ფართო იყო, რომ დეკორაციების გამოცვლის შესაძლებლობები ფრანგული „გრანდ ოპერისას“ არ ჩამოუვარდებოდა.
an open amphitheatre for the summer season; and a larger inside theatre with a seating capacity of 150 people and a stage deep enough for the scene changes of French grand opera.
4163.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
ოსტანკინოს თეატრი კუსკოვოსაზე დიდიც კი იყო, დასაჯდომი ადგილების რაოდენობა კი 260-ს აღწევდა.
The Ostankino theatre was even larger than the Kuskovo one, with a seating capacity of 260 people.
4164.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
ბაღის ლანდშაფტისა და მემამულის სახლის ერთობლიობა ისე იყო ჩაფიქრებული, რომ სასცენო დეკორაციებთან მსგავსება მოსახელთებელი ყოფილიყო და თეატრალურობის ეფექტი გამოეწვია.
The landscaped gardens and the manor house were laid out, like the props upon a stage, to create a certain emotion or theatrical effect.
4165.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
სანქტ-პეტერბურგის მსგავსად, შჩერბატოვის სატირის ობიექტი – პერეგრაბი კოსმოპოლიტური და ნაყალბევი ქალაქია, გაუცხოებული ოპირის ეროვნული ტრადიციებისადმი, მისი მკვიდრნი კი ჯერაც კვამოს – უწინდელი დედაქალაქის მორალით ცხოვრობენ.
Like St Petersburg, the intended object of Shcherbatov’s satire, Peregrab is cosmopolitan and sophisticated but it is alien to the national traditions of Ophir, whose people still adhere to the moral virtues of Kvamo, their former capital.
4166.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
ქალაქი მხოლოდ პეტრეს „ევროპისკენ გაჭრილი ფანჯარა“ კი არ იყო, როგორც პუშკინს უთქვამს მოსწრებულად, არამედ კარის ზღურბლიც, რომელსაც ევროპამ გადმოაბიჯა და რუსეთში შემოვიდა, რუსები კი აქედან მსოფლიოში გავიდნენ.
It was not simply Peter’s "window on to Europe" – as Pushkin once described the capital – but an open doorway through which Europe entered Russia and the Russians made their entry to the world.
4167.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
აქ რუსები ინგლისური სახლების მშვენიერი დიზაინის, დეკორატიული მებაღეობის და მამულების მართვის სასწავლად ჩამოდიოდნენ.
Russians came here to educate themselves in the latest fashions and the designs of its fine houses, to acquire new techniques of estate management and landscape gardening.
4168.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
ჯერ პოლონეთის, შემდეგ გერმანიისა და შვეიცარიის მოვლის შემდეგ, ერთი წლით ადრე, ვიდრე ლონდონიდან რუსეთში დაბრუნდებოდა, რევოლუციური საფრანგეთის საზღვარი გადაკვეთა.
Then, travelling first through Poland, Germany and Switzerland, he entered revolutionary France in the following spring before returning via London to the Russian capital.
4169.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
კარამზინისთვის პარიზი ზედაპირული ბრწყინვალების და ხიბლის სატახტო ქალაქი იყო, გოგოლისთვის მას „მხოლოდ ზედაპირული ბრწყინვალება“ ჰქონდა, რომლის უკან სიყალბისა და სიცრუის უფსკრული იმალებოდა.
For Karamzin, Paris was a capital of superficial splendour and enchantment’; for Gogol it had only a surface glitter that concealed an abyss of fraud and greed.
4170.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
„ევროპისა და ევროპელისადმი ჩვენი დამოკიდებულება“, – წერდა გერცენი 1850-იან წლებში, – „ძალიან ჰგავს პროვინციელის დამოკიდებულებას დედაქალაქის მკვიდრთა მიმართ: ვპირფერობთ, ქება-დიდებას არ ვიშურებთ, ჩვენს შორის არსებულ ყველა განსხვავებას ნაკლად ვითვლით, ჩვენი თავისებურებები კი გვეთაკილება და ვმალავთ“.
"Our attitude to Europe and the Europeans," Herzen wrote in the 1850s, "is still that of provincials towards the dwellers in a capital: we are servile and apologetic, take every difference for a defect, blush for our peculiarities and try to hide them".
4171.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
თუმცა ფრანგების ინტელექტუალური იმპერიისაგან გათავისუფლების გაცნობიერებული მცდელობები სატახტო ქალაქის არისტოკრატიაშიც გაჩნდა.
But even in the capital there was a conscious effort by the aristocracy to liberate themselves from the intellectual empire of the French.
4172.
ნატაშას ცეკვა | ევროპული რუსეთი
მაგრამ 1802 წელს კარამზინი თანამოკალმეებს მოუწოდებდა, გულში ჩაეკრათ რუსული ენა და „საკუთარ რაობას“ დაჰბრუნებოდნენ: ჩვენს ენას საკმაო მარაგი აქვს არა მხოლოდ ამაღლებულ აზრთა გამოსახატად, მაღალი, ხატოვანი პოეზიის შესაქმნელად, არამედ ფაქიზი სისადავის, გრძნობებისა და აღქმის ასაჟღერებლად და გადმოსაცემად.
But by 1802 Karamzin was calling on his fellow writers to embrace the Russian language and "become themselves": Our language is capable not only of lofty eloquence, of sonorous descriptive poetry, but also of tender simplicity, of sounds of feeling and sensibility.
4173.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
ვოლკონსკი შეერთებულ შტატებშიც აპირებდა გამგზავრებას – „ქვეყანაში, რომელმაც დამოუკიდებლობითა და დემოკრატიით ყველა ახალგაზრდა რუსის წარმოსახვა დაიპყრო“, მაგრამ ელბიდან გამოქცეული ნაპოლეონისთვის ომის გამოცხადებამ აიძულა, პეტერბურგში დაბრუნებულიყო.
Volkonsky had planned to go to the United States – ‘a country that had captured the imagination of all Russian youth because of its independence and democracy’ – but the resumption of the war with Napoleon’s escape from Elba obliged him to return to Petersburg.
4174.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
14 დეკემბერს სანქტ-პეტერბურგის ყველა გარნიზონში ჯარისკაცები ახალი მეფის, ნიკოლოზ I-ისათვის ერთგულების ფიცის დადების საზეიმო ცერემონიის ჩასატარებლად შეკრიბეს.
On 14 December, in garrisons throughout the capital, soldiers were assembled for the ceremony of swearing an oath of allegiance to the new Tsar, Nicholas I.
4175.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
დეკაბრისტების თავზეხელაღებული გეგმა სენატის და ზამთრის სასახლის ძალით დაკავებას ითვალისწინებდა, მაგრამ ჯარისკაცები ამის სურვილს არ ამჟღავნებდნენ.
They displayed no inclination to capture the Senate or the Winter Palace, as envisaged in the hasty plans of the conspirators.
4176.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
როგორც ტიპური კარის არისტოკრატი, რეპნინი შიშობდა, რომ მეფე შერისხული ძმისთვის წერილის მიწერას არ აპატიებდა (თითქოს მეფეს ძმური სიყვარულის გაგების უნარი არ შესწევდა).
A typical courtier, Nikolai was worried that the Tsar might not forgive him if he wrote to an exile (as if the Tsar was incapable of understanding the feelings of a brother).
4177.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
ძველ დედაქალაქში იგი მულის, ზინაიდა ვოლკონსკაიას სახლში გაჩერდა, რომელიც მოსკოვის ერთ-ერთ ულამაზეს ქალად ითვლებოდა და იმპერატორ ალექსანდრეს ახლო მეგობარი იყო, პუშკინი მას „ხელოვნების დედოფალს“ უწოდებდა.
In the old capital she stopped at the house of her sister-in-law Princess Zinaida Volkonsky, a famous beauty and close friend of the late Emperor Alexander, called by Pushkin the ‘Tsarina of the arts’.
4178.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
„მუშაობა ისეთი ჯანსაღი რამაა“, – სწერდა ვოლკონსკი პუშჩინს, – „ისეთი სიხარული გეუფლება, როცა შენი შრომა ერთ ოჯახს აპურებს და სხვებისთვისაც სარგებელი მოაქვს“.
It was a release from the endlessness of captive time - ‘Manual labour is such a healthy thing’, Volkonsky wrote to Pushchin - ‘And it is a joy when it feeds one’s family and is of benefit to other people too.’
4179.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
ტოლსტოის იმდროინდელი სულისკვეთება შესანიშნავად აქვს მოხელთებული, ვინც ლამის ფრანგებად გაზრდილი არისტოკრატები თავს ებრძვიან და მშობლიურ ენაზე საუბარს ცდილობენ.
Tolstoy’s novel captures perfectly the spirit of that time when nobles, who had been brought up to speak and think in French, struggled to converse in their native tongue.
4180.
ნატაშას ცეკვა | 1812 წლის შვილები
პავლოვსკი და პეტერჰოფი ყველაზე მიღებული კურორტები იყო, სადაც მათ შეეძლოთ ქალაქის სიცხეს გაჰქცეოდნენ ან ზღვისპირა ფიჭვის ტყეების ჰაერით ესუნთქათ.
Pavlovsk and Peterhof were their preferred resorts, where they could escape the city’s heat and take in the fresh air of the pinewood forests or the sea.
წინა შემდეგი