ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
961.
ვენახი, ღვინო და ქართველები | საქართველოზე
კოლხეთის დედაქალაქი იყო ფაზისი, რომელიც დღევანდელი ქალაქ ფოთის ტერიტორიაზეა საგულვებელი.
The capital of Colchis was Phasis which must have been located in the area of modern Poti.
962.
ვენახი, ღვინო და ქართველები | საქართველოზე
ახ.წ.აღ. VI საუკუნიდან მცხეთის ნაცვლად საქართველოს დედაქალაქი ხდება თბილისი.
From the sixth century A.D. Tbilisi replaced Mtskheta as the capital of Georgia.
963.
ვენახი, ღვინო და ქართველები | საქართველოზე
მანვე ქვეყნის დედაქალაქი მცხეთიდან თბილისში გადმოიტანა და გააძლიერა თავდაცვითი ნაგებობებით.
He transferred the capital of Georgia from Mtskheta to Tbilisi, building the latter up and fortifying it.
964.
ვენახი, ღვინო და ქართველები | საქართველოზე
IX საუკუნიდან აფხაზეთის სამეფოს ეკლესია გამოეყო კონსტანტინეპოლის საპატრიარქოს და იმჟამინდელი საქართველოს სასულიერო ცენტრის - ძველი დედაქალაქის, მცხეთის – კათალიკოსს დაექვემდებარა.
From the ninth century the church of the kingdom of Abkhazia seceded from the Patriarchate of Constantinople, placing itself under the Catholicos of Mtskheta, the ancient capital of Georgia and the spiritual centre of Georgia at the time.
965.
ვენახი, ღვინო და ქართველები | საქართველოზე
აღმოსავლეთის ქვეყნებში ტყვედ წაყვანილი ათასობით ქართველი ბავშვი იანიჩართა და ყულის რაზმებში ხვდებოდა და მთელ სიცოცხლეს ბრძოლაში ატარებდა.
Thousands of Georgian children, taken as captives to the countries of the East, found themselves janizary or quli detachments, spending their lives in battles.
966.
ვენახი, ღვინო და ქართველები | საქართველოზე
აქ ხომ გზა გადიოდა მდიდარი ქვეყნებისაკენ, შეიძლებოდა ირანისა და თურქეთის ხელში ჩაგდება, ინდოეთისაკენ წასვლა და თბილ ოკეანეში ღუზის ჩაშვება.
From here there run a road to rich countries, Iran and Turkey could be captured and then one could march on to India and cast an anchor in the warm ocean.
967.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი I
ქვევრისებური, ლერწმის გალია გრძელი ჯაჭვით ეკიდა ჭერზე და ვისაც არ უნდა ჩაევლო გვერდით, უსათუოდ ხელს წაჰკრავდა, თითქოს იმის დარდი აწუხებდა, მეთვალყურეს ტუსაღი ძილში არ გაეპაროსო.
Its amphora-shaped reed cage hung from the ceiling by a long chain; anyone who passed by would be sure to hit it with his hand, as if worried that the warder might fall asleep and the prisoner escape.
968.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი I
ბაღის სურნელი ზღვაშივე ეგებებოდა ვანისაკენ მომავალ ხომალდს, უხილავ მკლავებს ხვევდა, თავისკენ იზიდავდა და მერე უკვე ძნელად თუ დაიღწევდი თავს ამ სურნელოვანი მარყუჟიდან, ათას რამეს რომ გპირდებოდა, ათასნაირად რომ გიფორიაქებდა გულსა და გონებას.
Ships travelling to Vani could, while still at sea, catch the scents of the gardens: it embraced them invisibly, drew them on and then it was hard to escape from this scented noose which made you a thousand promises and excited hearts and minds in countless different ways.
969.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი I
ეტყობა, ასე ეწერა ბედის ფიცარზე, განსაცდელი შეხვდეს, მაგრამ თავი დააღწიოს და ვანელი მეთევზის ნავში ხელმეორედ დაიბადოსო.
It seemed to be inscribed on fate's tablet that the boy should undergo an ordeal but should escape and be born again in the boat of a fisherman from Vani.
970.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი I
მოსულიერებული, თვალგახელილი ბიჭი უფრო შემზარავს ხდიდა სიკვდილს, რომლისგანაც შემთხვევით დაეღწია თავი.
The boy, conscious and with his eyes open, made the death which he had miraculously escaped seem more horrific.
971.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი I
„შენგან ცოლის მეტი არაფერი გამოვაო“, - უთხრა ერთხელ მამიდა ყამარმა, მაგრამ ქარისას არ წყენია, გაეხარდა კიდეც, ასე უცებ რომ გაანებეს თავი, ასე იოლად რომ დაუსხლტა ხელიდან მამიდის შეგონებებს.
"You'll never be anything but a wife," Aunt Qamar once told her, but Chalciope didn't mind: she was in fact pleased to be left in peace so quickly and escape her aunt's mentoring so easily.
972.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი I
აფრასიონს კი შეეძლო დილიდან საღამომდე ეცქირა, როგორ ინაყებოდა უზარმაზარ ქვიჯაში ათასნაირი ფესვი; უსასრულოდ ეყნოსა ქონდრის ხის, ცერეცოს, მრავალძარღვას, ქარქვეტასა თუ რძიანას სუნი.
But Absyrtus was capable of watching from morning to evening a thousand different sorts of roots being pounded in an enormous mortar; he constantly sampled the fragrance of savory bark, dill, plantain, horse fennel and spurge.
973.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი II
ქარისაც ხვდებოდა ამას, თვითონაც ღიზიანდებოდა, მაგრამ არ იმჩნევდა, დაფარული სიბრაზისაგან გაუხეშებული ხმით ახსენებდა თავიანთ ბავშვობას, პირველ კოცნას, პირველი შვილის დაბადებას... თითქოს გაჭირვეულებულ ბავშვს დასაძინებელ ზღაპარს უყვებოდა
Chalciope realised this, she was herself irritated by it, but she wouldn't show it and in a voice coarsened by repressed anger she reminded him of their childhood, their first kiss, the birth of their first child...as if she was telling a fairy story to send a capricious child to sleep.
974.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი II
ქარისას ქმარ-შვილს ვინ გაუბედავდა პურის დამადლებას, ან ფრიქსეს როგორ უტრიალდებოდა ენა, თუ ესეც მორიგი ხრიკი არ იყო ქარისასაგან თავის დასაღწევი.
Who would dare grudge Chalciope's family their bread, and how could Phrixos even think of saying such a thing, unless it was just another trick to enable him to escape from her?
975.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი II
რაც არ უნდა ყოფილიყო, სხვა ქალებივით არ იზეიმებდა მაინც, როცა გაიგებდა, მისი უფროსი და ქმარს აღარ უნდოდა, თავს არიდებდა და ემალებოდა, როგორც გაზულუქებული ბავშვი გადიას.
Whatever happened, unlike other women, she wouldn't celebrate when she found out that her elder sister had been rejected by her husband, who was avoiding her, hiding from her, like a capricious child hiding from its nanny.
976.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი II
თუ მას ამ ქალის მიმართ უეცრად გაჩენილი დანაშაულის გრძნობა და ამ გრძნობიდან აღმოცენებული უმწეობა უბორკავდა ხელ-ფეხს, ქალს ქალური ღირსება, საკუთარი თავის პატივისცემა და უპირატესობის შეგრძნება არ მისცემდა ნებას, თვითონვე შეეთავაზებინა თავი ამ სასაცილო და საცოდავი კაცისათვის, რომელსაც მისი მეუღლე ერქვა და ამწუთას, ალბათ, არც კი შეეძლო ასეთი საჩუქრის მიღება.
He was shackled by the sudden feeling of having wronged this woman and the weakness that ensued; she was inhibited by female dignity, by self-respect and a sense of superiority from offering herself to this ridiculous and pitiable man, who called himself her husband and was probably now incapable of accepting such an offering.
977.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
ყველაზე მეტად მათი უმცროსი ძმა, ფრონტისი დაეტყვევებინა სანახაობას, დაძაბულობისაგან პირი დაეღო და ენის ვარდისფერი წვერო გამოეყო, თითქოს ციყვი იხედებოდა ფუღუროდან.
The youngest, Phrontis, was more captivated than anyone by the spectacle: tension made his jaw gape and poked out the pink tip of his tongue, like a squirrel looking out from a hole in a tree.
978.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
ამ საერთო დაბნეულობით ზღვამაც ისარგებლა და კიდევ ერთი ნაბიჯით დაიხია უკან, ისე მოხერხებულად, რომ მისი ფხიზელი და ჯიუტი მეთვალყურე, კისერზე თოკის გორგალგადაცმული ბედიაც კი გააცურა.
The sea took advantage of the general confusion and retreated a step more, so cunningly that it escaped the notice of Bedia, who was watching it so alertly and persistently, with his rope wrapped round his neck.
979.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
ღვთაებები რომ მიზეზიანები იყვნენ, ესეც კარგად იცოდა მედეამ, მაგრამ მხევალი რის მხევალი იქნებოდა, თუ ღვთაების მიზეზიანობა მოთმინებიდან გამოიყვანდა, მოვალეობას დაავიწყებდა.
Medea knew well that the gods are capricious, but no good handmaiden would let the gods' capriciousness exhaust her patience or make her forget her obligations.
980.
გზაზე ერთი კაცი მიდიოდა | აიეტი, თავი III
ან მართლა დააღწევდა თავს მისი ტყვეობიდან და ნაპირზე ამოგდებული თევზივით სასაცილო ხტუნვა-ხტუნვით დალევდა სულს.
It was trying to escape from captivity and, like a fish washed ashore, it would give up the ghost, and leap about absurdly.
წინა შემდეგი