ზუსტი დამთხვევა
ორიგინალის ენა
ქვეკორპუსები
ჯგუფები
კრებულები
ტიპები
ჟანრები
დარგები
გამომცემლობები
ავტორები
მთარგმნელები
გამოცემულია
წლიდან
წლამდე
თარგმნილია
წლიდან
წლამდე
წინა შემდეგი
1421.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | VIII ლექცია
ეს ხდება იმიტომ, რომ საჯაროდ ჩვენი გონების თავისუფალი გამოყენება ყველაზე ფუნდამენტურ საკითხებზე მსჯელობისას ხდება და მიღებულ გადაწყვეტილებებს ღრმა შედეგები შეიძლება ჰქონდეს.
This is because the free public use of our reason applies to the most fundamental questions, and the decisions made may have grave consequences.
1422.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | VIII ლექცია
უბრალოდ, ასე ხდება სამართლიანობის ამ პოლიტიკურ კონცეფციაში ბაზისური თავისუფლებების როლიდან გამომდინარე.
This is not a contradiction but simply a consequence of the role of the basic liberties in this political conception of justice.
1423.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
პოლიტიკის ფილოსოფიის შესახებ ზოგადად ისეთი წარმოდგენაა, რომ მისი ცნებები, პრინციპები, იდეალები და სხვა ელემენტები რელიგიური, მეტაფიზიკური და მორალური ყოვლისმომცველი დოქტრინებიდან მომდინარეობს.
The more familiar view of political philosophy is that its concepts, principles and ideals, and other elements are presented as consequences of comprehensive doctrines—religious, metaphysical, and moral.
1424.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
მეორეა პიროვნების მიერ მსჯელობის ტვირთის აღიარება და იმ შედეგების მიღება, რომლებიც ამ აღიარებას ექნება სხვა ყოვლისმომცველი დოქტრინებისადმი მის დამოკიდებულებაზე (შეწყნარების თვალსაზრისითაც).
Second, a recognition of the burdens of judgment and acceptance of their consequences for one’s attitude (including toleration) toward other comprehensive doctrines.
1425.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ეს კრიტერიუმები, თავის მხრივ, დაკავშირებულია გონიერი პიროვნების, როგორც მოქალაქის ორ ბაზისურ თვისებასთან: პირველია მათი სურვილი, თანამოქალაქეებს შესთავაზონ და თუ გაიზიარებენ, დაიცვან სოციალური თანამშრომლობის სამართლიანი პირობები იმ სახით, რასაც ფიქრობენ ისინი, როგორც მათთან თანასწორი მოქალაქეები, გონივრულობის ფარგლებში, გაიზიარებენ; მეორეა მათი მზაობა, მიიღონ მსჯელობის ტვირთი და მისგან გამომდინარე შედეგები.
These criteria in turn are connected with the two basic features of reasonable persons as citizens: first, their willingness to propose and to abide by, if accepted, what they think others as equal citizens with them might reasonably accept as fair terms of social cooperation; and, second, their willingness to recognize the burdens of judgment and accept the consequences thereof.
1426.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
დავიწყებ იმ აშკარა გაუგებრობით, რომელიც ოთხსაფეხურიან მიმდევრობას უკავშირდება, როგორც მე ამ იდეას ვუწოდებ.
I begin with an apparent misunderstanding of the idea of what I call the four-stage sequence, and even if only that, I should explain it.
1427.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
პირველი: ოთხსაფეხურიანი მიმდევრობა არც რეალურ პოლიტიკურ პროცესს აღწერს და არც წმინდად თეორიულს.
First, the four-stage sequence describes neither an actual political process, nor a purely theoretical one.
1428.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ეს ყველაფერი თვალსაჩინო ხდება, როგორც კი ოთხსაფეხურიანი მიმდევრობის მიზანსა და ქმედებას ნათელვყოფთ.
All this seems obvious once the purpose and use of the four-stage sequence is made clear.
1429.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
როდესაც ოთხსაფეხურიან მიმდევრობას ვიხილავდით, დავინახეთ, რომ მოქალაქეები უწყვეტად იხილავდნენ პოლიტიკურ პრინციპებსა და სოციალური პოლიტიკის საკითხებს.
For we have seen above in considering the four-stage sequence that citizens continually discuss questions of political principles and social policy.
1430.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ალბათ, ჰაბერმასი გააკრიტიკებდა ოთხსაფეხურიან მიმდევრობას, როგორც გააზრების ჩარჩოს, მაშინაც კი, როდესაც იგი ისეა ინტერპრეტირებული, როგორც ზემოთ გადმოვეცი; მან შეიძლება თანდათან სულ უფრო და უფრო გათხელებული არცოდნის საბურვლები მაინც ზედმეტად შემზღუდავად და შემბოჭავად მიიჩნიოს.
Perhaps though Habermas would object to the four-stage sequence as a framework for reflection even when it is interpreted as I have explained in above; he may see its series of increasingly thinner veils of ignorance as too confining and restrictive.
1431.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ჰაბერმასი უშვებს, რომ იმ შედეგების დადგომა, როგორც ის მათ აღწერს, ჩემი განზრახვა არ ყოფილა, თუმცა ფიქრობს, რომ ეს შედეგები სწორედ ჩემი თვალსაზრისიდან გამომდინარეობს.
Habermas grants that the consequences he spells out were not my intention, though he thinks my views do have that result.
1432.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ეს ბევრად ნათელი ხდება, როცა ოთხსაფეხურიან მიმდევრობას განვიხილავთ ჩარჩოდ, რომლის მიხედვით, ჩვენ, მოქალაქეები, პოლიტიკურ მსჯელობას ვაწესრიგებთ.
So much is clear once we see the four-stage sequence as a framework in a device of representation to order our political judgments as citizens.
1433.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ამდენად, ოთხსაფეხურიანი მიმდევრობა ერგება იდეას, რომ მოდერნულობის თავისუფლებები ხალხის დამფუძნებელ ნებას ექვემდებარება.
The four-stage sequence fits, then, with idea that the liberties of the moderns are subject to the constituent will of the people.
1434.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ამ მიმდევრობის ტერმინებში რომ ვთქვათ, ხალხს – უფრო სწორად, იმ მოქალაქეებს, ვინც იზიარებს სამართლიანობას, როგორც პატიოსნებას, განაჩენი კონსტიტუციური კრების საფეხურზე გამოაქვს.
Put in terms of that sequence, the people—or better, those citizens if any who affirm justice as fairness—are making a judgment at the stage of a constitutional convention.
1435.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ჰაბერმასს ეს საკითხები არ აინტერესებს; მას აინტერესებს საწყისი პოზიცია და მისი მიმართება დისკურსის თეორიასთან, სამართლიანობის ორი პრინციპი და ოთხსაფეხურიანი მიმდევრობა და კავშირი ანტიკურობისა და მოდერნულობის თავისუფლებებს შორის.
Yet these urgent matters do not concern the philosophical topics Habermas raises, such as the device of the original position and its relation to discourse theory, the two principles of justice and the four-stage sequence, and the connection between ancient and modern liberties.
1436.
პოლიტიკური ლიბერალიზმი | IX ლექცია
ასე რომ, გვაქვს რა ხელთ სამართლიანობის ორი პრინციპი (პირველ პრინციპზე აქცენტით), ჩვენ, როგორც დელეგატები ოთხსაფეხურიანი მიმდევრობით მივიწევთ კონსტიტუციური კრებისკენ.
Then, with the two principles of justice on hand (with the emphasis on the first principle), we move in accordance with the four-stage sequence as delegates to a constitutional convention.
1437.
ნატაშას ცეკვა | შესავალი
მაგრამ არ უნდა ვიფიქროთ, თითქოს მან შედეგად ერთადერთი, „ეროვნული“ კულტურის შექმნა მოიტანა.
But the story which it tells is not meant to suggest that a single "national" culture was the consequence.
1438.
ნატაშას ცეკვა | შესავალი
იმ დანარჩენ შემთხვევებში, სადაც ისტორიის მო ნაკვეთები, პოლიტიკური მოვლენები თუ კულტურული წამოწყებები საერთო თანმიმდევრობიდან იქნება ამოვარდნილი, რუსეთის ისტორიის დაწვრილებით არმცოდნე მკითხველი საგანგებოდ მისთვის განკუთვნილ ახსნა-განმარტებებს იპოვის.
As on the other few occasions where periods of history, political events or cultural institutions are handled out of sequence, I have provided some explanation for readers who lack detailed knowledge of Russian history.
1439.
ნატაშას ცეკვა | ნატაშას ცეკვა. მოსკოვი, მოსკოვი
– მოდულაციური ბრუნვა მესამედების თანმიმდევრობაში: ლისტის სქემა, რომელიც შემდეგ რუსებმა გაითავისეს და თავისუფალი სიმფონიური სტრუქტურის საფუძვლად გამოიყენეს, რომელიც შესაძლებელს ხდის სონატურ ფორმაში მოდულაციის მკაცრი (გერმანული) კანონების უარყოფას.
– the modular rotation in sequences of thirds: a device of Liszt’s which the Russians made their own as the basis of their loose symphonic-poem type of structure that avoids the rigid (German) laws of modulation in sonata form.
1440.
ნატაშას ცეკვა | ნატაშას ცეკვა. მოსკოვი, მოსკოვი
სონატური ფორმის განვითარების ნაწილში რელატიური მინორისკენ ჩვეული პროგრესირების ნაცვლად (ანუ დო მაჟორიდან ლა მინორამდე), რუსებმა ტონური ცენტრი პირველ ნაწილში გადაიტანეს (ვთქვათ, დო მაჟორში), შემდეგ კი მომდევნო ნაწილებში მესამედების რიგს მიყვებოდნენ (ლა ბემოლ მაჟორი, ფა მაჟორი, რე ბემოლ მაჟორი და ასე შემდეგ).
Instead of the usual progression to the relative minor in the development section of the sonata form (e.g. C major to A minor), the Russians established a tonic centre in the opening section (say, C major) and then progressed through sequences of thirds (A flat major, F major, D flat major, and so on) in subsequent sections.
წინა შემდეგი